اصول كدنويسي

با تعبير سؤالي كه قبلاً مطرح شد، اصول كدنويسي اكنون واضح است كه رايانه‌ها «دو انگشت» دارند. آنها زياد نيستند، اما اجازه مي دهند تنظيم بسياري از مشكلات و بالاتر از همه نمايش اعداد را ساده كنند.

حتي اگر به دلايل فيزيكي، هر پيكربندي حافظه كامپيوتري يك دنباله باينري را تشكيل دهد، تنها زماني مي توان آن را به صورت عددي تفسير كرد كه از l a براي نمايش اعداد صحيح استفاده شود. در هر شرايط ديگر ، بازنمايي هاي دوتايي در يك مكان حافظه خاص بايد با توجه به كاربردي كه آن مكان در نظر گرفته شده است ، تفسير شود. به عبارت ديگر، از آنجايي كه حافظه در هر صورت فقط دنباله اي از "0" و "1" است، نمايش حروف الفبا،اصول كدنويسي ايدئوگرام هاي چيني يا هر نوع اطلاعات غير عددي ديگري بايد از طريق يك رمزگذاري عبور كند.

همچنين مجموعه ديگري از ملاحظات وجود دارد كه مورد توجه عمليات رمزگذاري است. اين يك چيز است كه نشان دادن متن ساده براي ارسال از طريق ايميل و يك چيز ديگر انتقال اطلاعات مخفي رمزگذاري شده با مكانيزم عجيب و غريب است. در حالت دوم، متن مدون بايد فقط با داشتن كليد خواندن مناسب قابل خواندن باشد.

جمع بندي:

فرآيند كدگذاري، اطلاعات را هنگام ورود تغيير مي‌دهد تا با در نظر گرفتن محرمانگي يا محدوديت‌هاي امنيتي و همچنين ملاحظات كارايي با توجه به اصول كدنويسي معيارهاي ارزيابي مناسب، آن‌ها را به شيوه‌اي مناسب براي فناوري مورد استفاده نشان دهد.

بازسازي اطلاعات اصلي را عمليات رمزگشايي مي گويند. ايرانيان سايبر در حالت ايده‌آل، تبديل كدگذاري مضاعف با رمزگشايي بعدي بايد اجازه دهد كه اطلاعات اصلي به طور صادقانه بازسازي شوند. لزوماً اينطور نيست. تكنيك هاي ضرر و زيان متمايز مي شوند. يك تكنيك كدگذاري زماني ضرر مي كند كه بين نماي اصلي ، كدگذاري شده و در نتيجه بازسازي شده اطلاعات از بين برود. برعكس ، ما از تكنيك هاي بدون ضرر صحبت مي كنيم اگر نسخه رمزگذاري شده و بنابراين بازسازي آن يك كپي وفادار از نسخه اصلي است. در مورد رمزگذاري هاي با اتلاف، ضرر بايد ناچيز يا در هر صورت قابل قبول باشد

 كدگذاري هاي عددي

به عنوان اولين مشكل برنامه نويسي واقعي ، ما سعي مي كنيم بر محدوديت هاي مربوط به نمايش اعداد واقعي در دوتايي غلبه كنيم. به طور خاص ما مشاهده مي كنيم كه چگونه اعدادي كه داراي نماي محدود در اعشار هستند ، وقتي به دوتايي تبديل مي شوند ، اصول كدنويسي به اعداد بي نهايت نياز دارند. اگر سعي كنيد 0.2 را به باينري تبديل كنيد، يك عدد تناوبي دريافت مي كنيد: 0.2 10 = 0.0011 2. با اعداد واقعي نمي توان دقت محاسباتي مشابه را در دو سيستم تضمين كرد. درست است كه در برخي موارد 0.2 + 0.2 = 0.399 نيز مي تواند خوب باشد، اما اگر ميليون ها دلار باشد، سوال بسيار ظريف تر است. راه حل با معرفي BCD (اعشاري كد باينري) پيدا مي شود. ارقام يك عدد اعشاري عمومي به سادگي با پيكربندي هاي 4 قواعد كدنويسي بيتي باينري مربوطه نشان داده اصول كدنويسي مي شوند